Melissa Depraetere lijkt altijd te stralen, al zullen de goede verkiezingsresultaten van haar partij daar niet vreemd aan zijn. Toch ging de politica door een moeilijke periode toen ze voor het eerst verkozen werd…
“Doodongelukkig ben ik nooit geweest, maar ik denk toch met weinig nostalgie terug aan vier jaar geleden, toen ik fractieleider ben geworden in de Kamer”, vertelt Melissa Depraetere in Humo. Wat liep er toen fout?
“Amper 28 was ik, een politiek groentje nog, en vrijwel uit het niets kreeg ik een politieke topjob. Tot zover alles prima, alleen was enkele maanden voor mijn eedaflegging covid uitgebroken.” En de pandemie had verstrekkende gevolgen…
“Het gevolg was dat mijn fractieleden niet naar het parlement mochten komen, en dat ik daar dus moederziel alleen op dat bankje zat, met op veilige covid-afstand enkel ervaren rotten als Maggie De Block en Peter De Roover.” En dan stelde er zich één probleem…
“Niemand kwam me vertellen wat er van me verwacht werd of hoe ik het moest aanpakken – ik moest mijn plan maar zien te trekken.” En dan overheerste er in die periode één gevoel bij Melissa Depraetere…
“Een heel eenzame periode was dat, met veel twijfels”, geeft Melissa Depraetere toe in gesprek met Humo. “Wil ik dit wel doen? Zit ik hier wel op mijn plek? Maar kijk, we zijn een paar jaar verder en intussen heb ik mijn draai wel gevonden.”
