Het is een stil geheim dat veel komieken kampen met depressies en faalangst. Raf Coppens was een van de eerste die er openlijk mee naar buiten kwam.
“Ik was altijd moe en angstig, kon niet meer slapen en bleef piekeren.”, vertelt hij aan ‘Dag Allemaal’. Voor een komiek is werken een eenzame opdracht. “Het is een eenzame stiel. Je staat alleen op het podium, je schrijft je materiaal alleen, en ’s avonds vertrek je alleen weer naar huis.”, gaat Raf Coppens verder. Veel van hen gaan dan ook continu op zoek naar de bevestiging van het publiek. En als er dan eens niet gelachen wordt kan je niet anders dan twijfelen aan jezelf.
Na zijn doorbraak belandde Raf Coppens in een depressie. Erover durven praten was voor een komiek dan ook een grote stap. “Als je veel werk hebt en veel kan optreden, valt het mee, maar zodra je tijd over hebt, begint dat tweede stemmetje in jezelf te leven. Dat piekeren maakt je ongelukkig.”
