Jean-Marie Pfaff kennen we vooral als de immer goedgemutste familieman. Mar wat weinigen weten is dat hij al jarenlang een groot verdriet meedraagt dat hem getekend heeft voor het leven.
Toen hij twaalf was verloor hij zijn vader en werd zijn jeugd helemaal anders. “Als kind heb je iemand nodig die je steunt én die je corrigeert als je fouten maakt. Dat viel voor een groot deel weg.” Vertelt hij aan ‘Humo’. Toen hij als kind al voetbalde bij Beveren was zijn vader altijd de trotse man die zijn zoon naar elke wedstrijd reed. Plots was hij de jongen die altijd met anderen moest meerijden. Eén voorval zal hij nooit vergeten toen hij eerst in de regen naar een ploegmaat moest wandelen om mee te rijden. “Zijn vader, een bekende man in Beveren, had net een nieuwe auto gekocht. Hij brieste: ‘Gij zijt te nat en te vuil, gij komt mijn auto niet in.’ Hij reed voort en liet mij staan. In de regen.”
Jean-Marie Pfaff herinnert het zich alsof het gisteren was. “Ik denk niet dat ik mijn vader ooit meer gemist heb dan op dat moment. Huilend ben ik voortgestapt naar het plein waar we moesten sjotten. En ik heb toch mijn match gespeeld.”