Na de aardbevingen in Marokko was het voor Gharib de normaalste zaak van de wereld om daar te gaan helpen. “Ik heb familie en vrienden die in Marokko en Marrakesh wonen, dus uiteraard was ik in de eerste plaats verschrikkelijk bezorgd.”
Marrakesh is voor Gharib haar tweede thuis en bracht er als kind een groot deel van haar zomers door. Na de ramp is ze met twee grote koffers vol kleren op het vliegtuig gestapt. Ze was niet voorbereid op wat ze ging zien maar was vooral geschrokken om de dankbaarheid van de slachtoffers. “De mensen daar hebben amper iets, maar ze boden ons hun boter, eieren en walnoten aan. Terwijl ze in sommige gevallen niet eens meer een huis hadden.”, vertelt ze aan ‘De Morgen’.
De ravage die Gharib gezien heeft staat ook op haar netvlies gebrand en heeft er schrijnende taferelen gezien. “In sommige bergdorpen waren de huizen gebouwd met keien, die met modder aan elkaar hingen. Daar stond op sommige plekken niets meer van recht.”
